Jeśli jesteś uczniem, który zderza się z angielskim czasem Present Continuous, nie martw się – to czas, który może ci się przydać codziennie, nawet jeśli nie jesteś w Anglii! W tym poradniku postaramy się rozjaśnić, czym właściwie jest ten czas, kiedy go używamy i jak go rozpoznać. Chcesz wiedzieć, dlaczego “I am writing” brzmi lepiej niż “I write”? Zapraszam do lektury!
Co to jest Present Continuous?
Present Continuous, nazywany też present progressive, to czas, który opisuje czynności dziejące się w chwili mówienia. Zatem jeśli właśnie teraz, podczas czytania tego artykułu, pijesz kawę, to present continuous będzie idealnym czasem do opisania tej sytuacji!
Jest to czas, który świetnie nadaje się do opisywania działań dziejących się teraz, w trakcie mówienia. Zamiast mówić „piszę teraz list”, użyjesz formy „I am writing a letter right now” – wszystko w tej samej chwili!
Jest to czas, który ma swoje miejsce w wielu codziennych sytuacjach. Wystarczy tylko pamiętać o podstawowych zasadach: forma czasownika „to be” (am/are/is) + czasownik w formie z końcówką -ing. Proste, prawda?
Przykłady zastosowania Present Continuous
Present Continuous jest czasem, który znajdziesz w wielu codziennych konwersacjach. W szczególności używamy go, gdy mówimy o tym, co dzieje się teraz, w danym momencie. Poniżej przedstawiam kilka klasycznych przykładów:
- I’m reading a book. (Teraz czytam książkę.)
- She is playing tennis right now. (Ona teraz gra w tenisa.)
- We are having dinner at the moment. (W tej chwili jemy kolację.)
- They are watching a movie. (Oni oglądają film.)
Widzisz? Możesz opisać, co robisz dokładnie w tej chwili, a co najważniejsze – wszystko to w czasie teraźniejszym, za pomocą prostej formy. Kluczem jest dodanie końcówki -ing do czasownika.
Warto zauważyć, że present continuous jest również używane, gdy mówimy o planach na najbliższą przyszłość. To nie tylko czas teraźniejszy, ale także przydatny sposób na wyrażenie naszych zamiarów.
Struktura Present Continuous
Budowanie present continuous jest proste, jeśli znasz już czasownik „to be” oraz zasady dodawania końcówki -ing. Oto krok po kroku, jak to zrobić:
1. Wybierz odpowiednią formę czasownika „to be” (w zależności od osoby): am, is, are.
2. Dodaj główny czasownik w formie z końcówką -ing. Na przykład, z czasownika „write” (pisać) zrobi się „writing”.
3. Połącz oba elementy! Oto kilka przykładów:
- I am studying. (Uczę się.)
- He is eating lunch. (On je obiad.)
- We are traveling to Paris. (Podróżujemy do Paryża.)
I to wszystko! Kiedy masz już formę „to be” oraz czasownik w formie z końcówką -ing, jesteś gotowy, by opisać wszystko, co dzieje się w tym momencie. Wystarczy pamiętać, że ten czas jest jak „snapshot” teraźniejszości – coś, co właśnie trwa!
Kiedy nie używać Present Continuous?
Choć present continuous jest świetnym czasem, istnieją sytuacje, kiedy nie powinniśmy go używać. Na przykład:
- Do not use present continuous with stative verbs. Czasowniki statyczne, takie jak „love”, „believe”, „know”, nie lubią być w tej formie! Zamiast „I am loving this pizza” lepiej powiedzieć „I love this pizza”.
- Do not use it for general truths. Czasu present continuous nie używamy, mówiąc o faktach, które są zawsze prawdziwe. Zamiast „The sun is rising in the east” lepiej powiedzieć „The sun rises in the east”.
- Do not use it for habits. Jeśli robisz coś regularnie, użyj present simple, nie present continuous. Zamiast „I am going to the gym every day” mów „I go to the gym every day”.
Widzisz? Choć present continuous jest bardzo wszechstronny, czasami warto sięgnąć po inne czasy, by przekazać dokładnie to, co mamy na myśli. Pamiętaj, że czasem „mniej znaczy więcej”!
